24.08.2022

Climax: Bir Gaspar Noé Mastürbasyonu

Burak ŞEN

Gaspar Noé denince akla gelen ilk kelime istemsizce “cehennem” oluyor. Bunu anlamak için insanların cehennem kavramına bakış açısını ve bu bakış açısıyla Gaspar Noé filmlerini değerlendirmek gerekiyor. Cehennem; insanların günahlarından dolayı ceza çekecekleri, çeşitli işkence ve acıların yer aldığı ahiret inancı. Bu kavramı bağdaştırmak için bir de Noé tarafıyla bakalım. Noé filmlerinde de izleyiciye resmen bir eziyet, bir işkence mevcut. Seyirciye azap çektirmekte üzerine olmayan bir insan bu Fransalı çocuk. Ki kurduğu bu kaotik karanlıkta izleyeniyle arasında sadomazoşist bir ilişki var. Tabiî kaldırabilene…

Climax, tam manasıyla bir Gaspar Noé mastürbasyonu. Noé’nun tüm alametifarikalarının toplandığı ve merkezine dans ile uyuşturucuyu oturtan bir cehennem. Noé izleyenine her filminde olduğu gibi izleyiciye ağır bir psikolojik şiddet uyguluyor.  Filmin ilk yarısında yaptığı mide bulandırıcı cinsel muhabbetle “beni bilmeyen memnuniyetsizler varsa çıksın gitsin devamına kalanlara unutamayacakları bir deneyim yaşatacağım” demiş resmen. Karda kanlar içinde bir kadınla açılan film jenerik olarak sürprizlerle devam ediyor. Hipnoz edici uzun planlarla film sizi izleyiciden çok orada bulunan bireylerden birisi haline getiriyor.

Hipnotize Edici Bir Dans Cehennemi

Gaspar Noé oyuncularını da çalıştırmayı bilen bir yönetmen. Her ne kadar bir önceki filmi Love’ın oyunculukları çok eleştirilse de o filmin pornografik yoğunluğunu oyuncular üzerinde kurduğu baskıyla birleştirdiğimizde çok da göze batan yanlarının olmadığını söyleyebiliriz. Climax’te de oyunculuklar hayli yetkin. Her biri oldukça karakteristik tiplemeler ve altından da kalkabiliyorlar.

Başrol oyuncusu daha önce Kingsman ve Tom Cruise’lu Mumya’nın mumyası olarak izlediğimiz Sofia Boutelli solo sahnelerinde muazzam bir oyunculuk sergiliyor. Bununla birlikte filmin özellikle ilk yarısının esas başrolü gözlerinizi alamadığınız ve hipnoz olmuşçasına izlediğiniz dans performansları. Bu kısımlarda ise Gaspar Noé resmen müziği zihnimize kazımak için uğraşıyor. Dans koreografileri bir yerden sonra imgesel bir cehennem motifine bürünürken tek plan çekimler ile sizde dehşetle ve korkuyla koridorlarda dolaşan birisine dönüşüyorsunuz. Özellikle ikinci yarıda işler toptan sarpa sardığında ve film tabiri caizse “climax”e tırmandığında sizde bu cehennemin bir parçası oluyorsunuz.

Cannes’da Yeniden Gaspar Noé

Climax’in diğer Gaspar Noé’dan belli başlı ayrıldığı noktalar var. İlki şiddetin fiziksellikten psikolojik bir boyuta taşınması ve cinselliğin yoğun biçimde muhabbete bitişmesi. Gaspar Noé Cannes’ın yasaklı yönetmenlerinden birisiydi ve filmleri yarışmaya alınmıyordu. Climax’te ise Cannes’a oynayan numaraları gözden kaçmıyor. Bu girişimi de diğer filmlerine göre daha genele hitap eden bir film haline getirmiş. Genel derken de Gaspar Noé ne kadar genele hitap eder, tartışılır…

Climax, dehşet verici bir dans cehennemi. İçerisinde alegorilerden koreografilere, cinselliğe bakıştan psikolojik şiddete kadar her anlamda izleyinini dağıtacak bir eser. Noé’nun en iyi filmi değil belki ama 2018’in en iyi filmlerinden…