Vezir Parmağı: Kocalar Girmiş Bostana

Kırmızıgül bu sefer komedi filmiyle geliyor

İyiden iyiye sinemaya alışan Mahsun Kırmızıgül, yeni filmiyle izleyicileri selamlamayı amaçlıyor. Genelde dram türü üzerinden filmler çekip komedi sosunu ihmal etmeyen Kırmızıgül, bu sefer az da olsa dram sosuna bol komedi yaklaşımıyla kendi filmleri açısından farklı bir noktayı deniyor. Yine ülke sorunlarını irdeleyen Vezir Parmağı, ağlanacak halimize gülmeyi sürdürüyoruz mottosunu bir anlamda devam ettiriyor.

Farklı coğrafyadan insanların, kapıya dayanan savaş öncesinde gönül işlerini ve yaşam savaşlarını yoluna koymaya çalışmaları anlatan yapım, Osmanlı döneminde geçen hikayesiyle savaşa giden hamallar hikayesini geniş kapsamlı olarak irdeliyor.

Filmin oyuncu kadrosuna baktığımızda uzun zamandır sinemada pek görmeye aşina olmadığımız Yasemin Yalçın’ın varlığı dikkat çekiyor. Kırmızıgül’ün unutulmuş sinema emekçilerine vefası tek kelimeyle takdir edilesi diyebiliriz. Ece Uslu, Peker Açıkalın, Ali Sürmeli, Talat Bulut, Gülben Ergen, Nuri Alço, Altan Erkekli, Derya Şensoy, Meral Çetinkaya gibi Türk sinemasının sevilen isimlerinin yer aldığı yapımda, ne yazık ki başrolün Mahsun Kırmızıgül’de olması büyük bir hata denilebilir. Bu kadar oyuncunun arasında hala kendi filmlerinin prensi olmayı tercih eden Kırmızıgül’ün belli ki kamera arkasında görev alırken, kamera önünde tecrübeli isimlere yerini bırakma zamanı geldi de geçiyor. Nitekim film boyunca vasatı aşmayan performansıyla da ne yazık ki filmin zayıf halkası konumunda diyebiliriz.

Filmin zengin kadrosu dikkat çekiyor

Vezir Parmağı özellikle sanat yönetimi açısından son derece gösterişli bir yapım olduğu söylenebilir. Özellikle Yeşilçam ekolünden beslenen hikâyesi ve Osmanlı dönemi komedilerine öykünün yapısıyla Türkiye sinemasının son döneminde pek görmeye alışık olmadığımız bir yapım olarak nitelendirilebilir. Görsel yapısı itibariyle Ezel Akay’ın yönettiği tüm filmlerle benzerlik gösterdiği söylersek yalan söylememiş oluruz.

Bilhassa filmin renkli paleti, ışık kullanımı konusundaki başarısı açısından Soykut Turan’ı tebrik etmek gerekiyor. Geniş açılı sahnelerde yarattığı vertigo etkisi ve koreografileri barındıran hareketli sahnelerde kamerasının hakkını veriyor. Ancak bu koreografiler her ne kadar izleyici açısından göze hoş gelse de, sinema tarihinden belli alıntılar içerdiğinden dolayı yer yer göze batmıyor değiller. Bunun neticesinde de eğlenceli fakat özgün olamadığını söylemek gerekiyor.

Yeşilçam sıcaklığını yaşatmasa da, Yeşilçam’a öykünen bir film

Filmin mizahi tarzı eski Yeşilçam komedilerini hatırlatsa da, o dönemin oyuncularının varlığı, beden dili ve uyumları sayesinde sevdiğimiz komedi tarzı, Vezir Parmağı’nda tam anlamıyla işlemiyor. Bunun nedenlerinin başında ise oyuncuların kimyalarının tutmaması gösterilebilir. Abartılı ve absürt sınırlarını zorlayan oyunculuklar, film içerisinde belli bir süre sonra eğlendirmekten çok köstek olan unsurlara dönüşüyor. Yeşilçam oyuncularının sıcakkanlı yaklaşımını ne yazık ki, bu filmde bulamıyoruz. Kast aşamasında bu denge oturttulabilirdi. Lakin bu konuda filmin eksiklerinin olduğu tartışılmaz bir gerçek diyebiliriz.

Sonuç olarak Vezir Parmağı, Yeşilçam’ın ruhunu diriltmek üzere bir proje olarak nitelendirilebilir. Ancak komedi bakımından aşırıya kaçan tutumu ve inandırıcılıktan uzak oyunculukların varlığıyla, film güzel paketlenmiş boş bir kutudan öteye gidemiyor. Oyuncuların uyumsuzlukları eksi puan hanesine yazılırken, filmin görüntü ve sanat yönetimi açısından zengin olduğunu da belirtmekte yarar var. Tonla komedi filminin vizyona girdiği Türkiye vizyonunda, ilginç bir alternatif olarak komedi severlerin deneyebilecekleri Vezir Parmağı, Türkiye’nin çeşitli etnik yapısından yararlanan Osmanlı motifli yapısıyla sulu komedileri sevenler için bir cevher olarak yorumlanabilir.