Thor: Ragnarok: Dışı İyi Süslenmiş İçi Boş Hediye Paketi

Mert YILDIRIM

Yüksek tempo eşliğinde zorlama mizah

Marvel sinematik evreni (MCU) bu sefer yoluna Thor’un yeni macerasıyla devam ediyor. Yönetmenliğini Taika Waititi’nin yaptığı Thor: Ragnarok filmi bu hafta vizyona girdi. Bu senenin en çok beklenen filmlerin arasında yer alan bu film çok şey vadediyormuş gibi görünse de aslında dışı iyi süslenmiş içi boş hediye paketine benziyor. Senaryosunu Craig Kyle, Larry Lieber, Christopher Yost’un kaleme aldığı filmin oyuncu kadrosunda Chris Hemsworth, Cate Blanchett, Mark Ruffalo, Tom Hiddleston, Idris Elba gibi isimler yer alıyor.

Gezegeninden uzakta olan Thor, babası Odin’in ondan sır gibi sakladığı Hela adında bir ablasının olduğunu öğrenir. Bu gerçek onun hayatını ve Asgard halkının yaşamını etkileyecek düzeyde bir öneme sahiptir. Thor için ablasıyla yüzleşmek kolay olmamıştır. Ölüm Tanrısı olan Hela bir yıkımın ve kaosun habercisidir adeta. Thor bu yıkımı engellemek ve halkını kurtarmak için büyük bir tehlikeye atılır.

Talihsiz bir kaza sonucu kendisini çoklu geçitlere sahip Sakaar gezegeninde bulan Thor, burada birçok sorunla yüzleşir. Bu gezegende Avengers üyesi olan Hulk ile karşılaşmak onun için sevindirici bir durum olsa da Hulk’tan hiç beklemediği bir şekilde karşılık bulur. Sakaar gezegeninde esir alınan Thor, özgürlüğü için gladyatör olarak arenaya çıkmak zorunda kalır. Karşısına Hulk’un çıkmasıyla işler tamamen değişir. İkisi arasındaki kapışma sahnesi bizlere farklı bir şeyler sunmuyor. Aksine yönetmenin klişeleşmiş yönünü ortaya çıkarıyor.

Taika Waititi’nin filmin başlangıcındaki aksiyon sahnesini çok erken kullandığı için geriye kalan sürede de aynı tempoyu sürdürmesi bekleniyordu ancak bu durum kendini zorlama bir mizaha bıraktı ne yazık ki. Önceki Thor filmlerinin ciddiyeti bu filmle birlikte kırılmış oldu. Seyircilerin beklentilerine karşılık vermek için böyle bir yol denemiş olabilir yönetmen. Böyle bir yolu denemesi onu başarıya götürememiş. Çünkü mizahın dozu hiç iyi ayarlanmamış.

Hela karakterini canlandıran Cate Blanchett oyunculuğuyla adeta göz dolduruyor. Filmin kötü karakterini bu kadar profesyonel bir şekilde canlandırması onun başarısını daha çok öne çıkarıyor. Hela’ya baktığımızda gerçekten kötü, bencil ve intikam arzusuyla hareket eden bir karakter görüyoruz. Filmin dinamiğinde Cate Blanchett’in oyunculuğu büyük bir önem taşıyor.

Chris Hemsworth ve Tom Hiddleston’un birbiriyle olan uyumu filmin dokusuna katkı sağlasa da aralarındaki “en komik benim” yarışı filmin ciddiyetini olumsuz bir şekilde etkiliyor. Kıyamet ve yok oluş ciddi bir meseledir. Ancak filmde bu ciddi mesele sıradan bir olaymış gibi ifade edilmiş. Taika Waititi’nin mizahı gereksiz bir şekilde kullanması filmin süresini de uzatmış. Seyirci için film bir süre sonra kabak tadı vermeye başlıyor. Çünkü gereksiz diyaloglar filmin sürükleyiciliğini engellemiş.

Doctor Strange’in filme olan katkısı oldukça yerinde. Özellikle sahne geçişini doğru bir şekilde kullanması ve kendine has mizahı filmin yapısını güçlendirmiştir. Doctor Stange’in daha da güçlendiğini ve ustalaştığını görüyoruz filmde.

Thor: Ragnarok filminin vasat olmasının bir diğer sebebi ise yönetmenin asıl olaya odaklanmayıp yan karakterlere mizah yüklemesidir. Örneğin yönetmenin canlandırdığı Korg karakteri oldukça gereksiz diyaloglara sahipti. Korg zaten gereksiz bir karakter. Dolayısıyla onu komedi unsuru haline getirmek filmdeki ana karakterlere büyük haksızlıktı. Yönetmen kendince bir galaksinin koruyucuları yapmaya çalışmış ancak bu amacında başarılı olamamış.

Klişeden kurtulamayan bir film

Loki’nin güvenilmez yanı bu filmde de kendini belli ediyor. Thor’a kazık atması daha sonra onun güveninin kazanması önlenemeyen bir klişe döngüsü haline geldi. Tessa Thompson’un canlandırdığı Valkyrie ise içi egoyla şişmiş antipatik bir karakter. Kurduğu cümlelerin yapaylığı onun sadece yüzeysel yönünü yansıtıyor ne yazık ki. Geçmişinde yaşadığı yıkım daha fazla öne çıkarılsaydı belki ortaya daha iyi empati kurulabilecek bir karakter çıkardı. Valkyrie ordusunun Hela ile olan sahnesi oldukça estetik ve özenle ele alınmış.

Şu “Güç aslında senin içinde” klişesinden bir türlü kurtulamıyor galiba bu yönetmen ve senaristler. Bu filmde de aynı klişe söz yer alıyordu maalesef. Bu durum yönetmenin kolaycılığı seçmesini açıklıyor sanırım. Son zamanlardaki Marvel filmlerinin en büyük sorunu ne biliyor musunuz? Filmlerin çoğu artık birbirinin aynısı olmaya başladı. Kullanılan müzikler, renk tonları, düşük mizah seviyesi, vasat senaryo, bol efekt kullanımı ortaya tipik bir Marvel filmi çıkarıyor. Ne bir risk alıyorlar ne de bir değişim vadediyorlar. Sürekli aynı şeyi izliyormuşuz gibi hissediyorum bazen. Son zamanlarda Marvel filmlerinin afişlerine bakın neredeyse hepsi birbirine benziyor. Karakterler değişiyor sadece. Filmlerdeki atmosferler hep birbirine benziyor. Thor: Ragnarok filminde de bu atmosfer kendini oldukça belli ediyor. Galaksinin Koruyucuları ile başlayan Rock müzik modası bu filmde de kendini belli ediyor.

Bu filmin 3D olması gereksiz bir durumdu açıkçası. Çünkü filmde muhteşem görsel efektler kullanılmamış, aksiyon sahneleri ise göz doldurmuyor. 3D, seyircilerin gözünü yormaktan başka bir şeye yaramamış. Filme genel olarak baktığımızda 3D ile göze çarpan sahne sayısı çok az. Thor, çakma galaksinin koruyucuları ekibini toplasa da bu durum hiçbir işe yaramıyor uzun vadede. Çünkü karşılarındaki Hela’yı alt edemeyecek kadar zayıf olduklarının farkında varıyorlar. Üstelik takımın göze çarpan başarılı bir yönü de yok.

İzle, eğlen, geç!

Marvel filmlerinin en belirgin özelliği izle ve geç mantığıyla şekillenmesidir. Thor: Ragnarok da eğlen, izle ve geç mantığına oturtularak yapılmış. Film bittikten sonra yoğun baş ağrısı ve birkaç sahne dışında akılda kalıcı pek fazla bir izlenim bırakmıyor. Cate Blanchett’i farklı bir rolde göz doldurucu oyunculuğunu görmek onun oyunculuk konusundaki başarısını bir kez daha ispatlıyor bizlere. Marvel’in böyle sağlam kötülere ihtiyacı olduğunu düşünüyorum. Daha esaslı ve iddialı bir film beklerken ortaya vasat, efektlere boğulmuş bir filmle karşılaşmak büyük bir hayal kırıklığı oldu benim için. Senaryonun gereksiz ayrıntılara bezenmesi filmin başarısına gölge düşürmüş. Eğlence ve mizah dozunun fazlalığı, yan rollere gereksiz mizah yüklenmesi, zayıf senaryo ve sağlama alınmamış kurgu yüzünden güzelim film ziyan olmuş açıkçası. Umarım Avengers: Infinity War da bunun kurbanı olmaz. Eğlenmek ve keyifli vakit geçirmek isteyenler için Thor: Ragnarok filmi iyi bir seçenek ancak çok fazla beklentiye kapılmamakta fayda var.