27.07.2016
Usta Yönetmenlerin En Zayıf Halkaları
Woody Allen – You Will Meet A Tall Dark Stranger (2010)
You Will Meet A Tall Dark Stranger aslında tipik bir Allen filmi, ama tipik olmaktan ileriye gidemiyor. Yer yer mizahın dozu iyice ayyuka çıkıyor ancak Allen’ın sarkastik anlarını fazla yansıtamıyor perdeye. Oyuncu kadrosu yine göz alıcı: Gemma Jones, Antony Hopkins, Naomi Watts, Josh Brolin, Antonio Banderas vs… Orta yaşı da geçmiş ve krize tutulmakta bile biraz geç kalmış Alfie tiplemesiyle Antony Hopkins ve bir şeylere inanma ihtiyacıyla yönünü bulmaya çalışan Helena tiplemesiyle Gemma Jones filmin yıldızları. Yine bir anlatıcı, yine müzik, yine trajediden yakalanan komedi bize Allen sinyalleri veriyor ama eksik bir film bu. Karakterlerin anlatımı bakımından, olayların gidişatı yönünden eksik. Tamamlanmama durumundan bahsetmiyorum, illaki bir olayın neticeye bağlanması durumu değil bu eksiklik zaten. Fazla aceleyle yazılmış ve çekilmiş edası var. Hani sanki filmin girişindeki Shakespeare alıntısı durumu özetler gibi: “Hayat gürültü ve hiddetle doludur ama nihayetinde hiçbir şey ifade etmez.” Film sanki Shakespeare’in o zamandan bu filmi izlediğini ve yorumladığını düşündürtüyor izleyene. Çünkü ne eksik ne de fazla bu film, bu alıntıda gizli. Esas dikkat çekici olan filmin sonundaki eski hayatlara özlem duygusu vurgusu ve “In France” ifadesi. Çünkü ardından gelen film belli: Midnight In Paris. Dolayısıyla ben bu filmi Midnight In Paris’e bir geçiş olarak nitelendiriyorum. Yoksa başka türlü affedemeyeceğim Woody Allen’ı.
Seçil TOPRAK
